Er zijn dus duizenden volksverhalen op de wereld. Verhalen die allemaal door mensen worden verteld en waar ze vaak in kunnen geloven of belangrijker misschien nog wel in willen geloven. Want wanneer wil je in een verhaal geloven?

Je wilt geloven in een verhaal als je nog kind bent.

Want als kind weet je dat je verhalen moet leren en moet en dan eigenlijk ook niet moet horen, maar gewoon wilt horen.

Want als kind weet je namelijk dat een verhaal je een bepaald gevoel kan geven dat je prettig of niet prettig vind.

Zo kan ik me dus voorstellen dat sommige mensen verhalen met lelijke heksen helemaal niet leuk vinden

omdat ze er vaak enge gedachtes van krijgen en er zelfs nachtmerries aan over houden.

En wanneer mensen echt badend in het sweet van verhalen wakker worden,

dan kunnen ze beter een ander verhaal gaan volgen, want dan moeten ze natuurlijk even geen heksen of spoken zien.

Gelukkig zorgt moeder natuur er voor dat ouderen hun kinderen er voor in bescherming willen nemen en dat is goed,

want wie wil nou een kind een nachtmerrie bezorgen?

Dat is toch zeker helemaal niet leuk?

Nee, mensen willen voor elkaar willen blijven zorgen

en ook wanneer ze ouder worden willen mensen elkaar graag in bescherming nemen

en zeggen dan tegen elkaar van wat goed en van wat niet goed zal zijn.

Soms weten volwassenen dat niet zo goed en nemen ze maar gewoon aan van wat ze kunnen begrijpen.

Helaas veroordelen ze dan heel vaak andere mensen en voordat ze het zelf door zullen krijgen,

zullen ze over andere mensen gaan roddelen en zullen de verhalen niet zuiver meer zijn.

Alles van wat ze vertellen zal uiteindelijk dan met een nare smaak van de zegeheten roddel bedorven kunnen worden

en dat is eigenlijk een heel kwalijk soort gif, waar de meeste kinderen helaas een hele grote kluif aan zullen hebben.